Sweet Movie (1974), του Dusan Makavejev, σε μουσική του Μάνου Χατζιδάκι

Λίγα λόγια για την ταινία.


"Is there life on the earth, is there life after birth?", "Η ζάχαρη είναι επικίνδυνη", "Τα αμπάρια είναι γεμάτα πτώματα", "Όσοι πεθαίνουν της πείνας πεθαίνουν και για σεξ", "Ας φανούμε ρεαλιστές: ας απαιτήσουμε το αδύνατο. Μέχρι να ματώσει...". Αυτές είναι μόνο ελάχιστες από τις φράσεις που ακούγονται στην εξαιρετικά δυσεύρετη σήμερα ταινία του Γιουγκοσλάβου σκηνοθέτη Ντούσαν Μακαβέγιεβ, η οποία αμέσως μετά την κυκλοφορία της, το 1974, λογοκρίθηκε άγρια κι απογορεύτηκε σε πολλές χώρες του κόσμου - πρωτίστως σε αυτές του πρώην κομμουνιστικού μπλοκ. Μέχρι σήμερα παραμένει απαγορευμένη σε αρκετά κράτη, ενώ μόλις το 2007 επανεκδόθηκε σε DVD περιορισμένης ζώνης region 1.

Μιμούμενη την ίδια τη ζωή και τον έρωτα, η ταινία αποτελεί την επιτομή του λυρισμού και της ποίησης, βρίθοντας ταυτοχρόνως από εικόνες ανείπωτης φρίκης και παραλογισμού. Όλα ξεκινούν όταν στο Πλοίο της Ουτοπίας συναντιούνται ο πρώην ναυτικός του θωρηκτού Ποτέμκιν, Λοβ Μπακούνιν (ο οποίος παίζει φλογέρα και έχει ως μόνιμη συντροφιά του ένα μικροσκοπικό λευκό ποντικάκι κάτω από τον μπερέ του), με την καπετάνισσα του πλοίου Άννα Πλανέτα. Η τοξική επίδραση του ισχυρότατου οπιούχου που ονομάζεται Επανάσταση κυλάει ήδη στο αίμα τους, ο έρωτάς τους είναι κεραυνοβόλος, και από το ιερό τους σμίξιμο προκύπτουν ένα βραχύβιο κοινόβιο και το όνειρο της δεσποινίδας Ουτοπίας. Όμως, τα όνειρα διαρκούν μόνο μια νύχτα... Πιστή στον προαιώνιο ρόλο της -ως άλλος αυλητής του Χάμελιν- η Πλανέτα παραπλανεί τα παιδιά που την ακολουθούν στα αμπάρια του πλοίου, δελεασμένα από τα πολύχρωμα ζαχαρωτά που τους προσφέρει. Θ' ακολουθήσουν η παρακμή, η αποσύνθεση και η τερατογένεση δίνοντας τελικά τη θέση τους στην εξαγνιστική δύναμη του ιερού τρόμου και στο σπέρμα που θα φέρει την υπόσχεση για μια νέα αρχή.

Με το Sweet Movie, κοντά σαράντα χρόνια μετά, οι σκηνές του Μακαβέγιεβ και η μουσική του Χατζιδάκι συνθλίβουν την καρδιά του θεατή στη μέγγενη, πνίγοντάς τον δίχως έλεος στα δάκρυα. Ο κινηματογράφος δεν μπορεί να γίνει περισσότερο ποητικός...

NOBODADDY